سفره‌های افطار و سحری در ماه رمضان، فراتر از مکانی برای صرف غذا، صحنه‌ای برای نمایش هنر و ذوق سرشار ایرانیان هستند. گویی این سفره‌ها، ویترینی از اصالت و هنر این مرز و بوم را به نمایش می‌گذارند. ظروف سفالی و مسی دست‌ساز، با نقوش اسلیمی چشم‌نواز و مینیاتورهای ظریف، بر این سفره‌ها جلوه‌ای منحصربه‌فرد می‌بخشند. ترمه‌ها و قلمکارهای نفیس نیز به عنوان رومیزی، زینت‌بخش سفره‌ها بوده و حسی سنتی و روحانی را به فضا القا می‌کنند. این عناصر، با هماهنگی و هم‌نشینی خود، فضایی دل‌انگیز و معنوی را رقم می‌زنند که در آن، جسم و روح هر دو تغذیه می‌شوند.

در این میان، تنوع و گستردگی صنایع‌دستی مورد استفاده در سفره‌های رمضان، قابل توجه است. از ظروف سفالی با رنگ‌های شاد و طرح‌های متنوع گرفته تا ظروف مسی با چکش‌کاری‌های ظریف و نقوش سنتی، هر کدام داستانی از هنر و اصالت را روایت می‌کنند. شیشه‌های دست‌ساز نیز با رنگ‌های فریبنده و طرح‌های بدیع، در این سفره‌ها خودنمایی کرده و برای سرو شربت‌ها و نوشیدنی‌های گوارا مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، ترمه‌ها و قلمکارها با نقوش بته جقه، گل و مرغ و اسلیمی، فضایی سنتی و معنوی را در سفره‌ها ایجاد کرده و یادآور تاریخ و فرهنگ غنی این سرزمین هستند.

نجوا با هنرمندان؛ از دل نقش‌ها تا جان واژه‌ها

برای درک عمیق‌تر نقش صنایع‌دستی در ماه رمضان، به گفت‌وگو با هنرمندان این عرصه نشستیم و از زبان آن‌ها، به ظرافت‌ها و زیبایی‌های این هم‌آمیزی هنر و معنویت پی بردیم.

استاد علی کریمی، سفالگر نام‌آشنا، با شور و اشتیاقی وصف‌ناپذیر، از نقش سفال در ماه رمضان سخن گفت: سفال از دیرباز نمادی از زندگی و برکت بوده است. در ماه رمضان، استفاده از ظروف سفالی در سفره‌های افطار و سحری، به نوعی یادآوری این برکت و سپاسگزاری از نعمت‌های الهی است.